Avrupa Kültür Başkenti Seçilen Kentler

Nedir Avrupa Kültür Başkenti? Avrupa Kültür Başkenti projesi, 1985 yılında Avrupa Birliği Bakanlar Konseyi ve Avrupa Parlamentosu tarafından başlatıldı.

Projenin amacı, Avrupa kültürünün ortak noktalarını vurgulamak ve bu kentleri kullanarak “çok ortak yanımız var” mesajını vermekti.

Bu çerçevede ilk Avrupa Kültür Başkenti, Atina oldu. Bundan sonra da her yıl bir başka kent, kültür başkenti olarak seçildi.

Üye sayısı artınca her yıl seçilen kent sayısı da arttı.

AB Konsey ve Parlamentosu’nun 25 Mayıs 1999 tarihli ortak kararı uyarınca, etkinlik 2005-2019 yılları arasında üye olmayan ülkeleri de kapsayacak biçimde genişletildi. Hangi yıl, hangi ülkeden kentlerin AKB olabilecekleri saptandı.

Seçilebilecek şehir sayısı arttığı için her yıl birden çok kentin Avrupa Kültür Başkenti seçilmesi uygulamasına geçildi.

O tarihten bu yana her yıl, bir ya da birkaç Avrupa kenti Avrupa Kültür Başkenti seçilmektedir.

1985 Atina -Yunanistan
1986 Floransa -İtalya
1987 Amsterdam -Hollanda
1988 Berlin -Almanya
1989 Paris -Fransa
1990 Glasgow -İskoçya
1991 Dublin -İrlanda
1992 Madrid -İspanya
1993 Anvers -Belçika
1994 Lizbon -Portekiz
1995 Lüksemburg
1996 Kopenhag -Danimarka
1997 Selanik -Yunanistan
1998 Stockholm -İsveç
1999 Weimar -Almanya
2000 Avignon -Fransa, Bergen -Norveç, Bologna -İtalya, Brüksel -Belçika, Helsinki -Finlandiya, Krakov -Polonya, Reykjavik -İzlanda, Prag -Çek Cumhuriyeti, Santiago de Compostela -İspanya
2001 Porto -Portekiz, Rotterdam -Holanda
2002 Bruges -Belçika
2003 Salamanca -İspanya, Graz -Avusturya
2004 Genova -İtalya, Lille -Fransa
2005 Cork -İrlanda
2006 Patras -Yunanistan
2007 Lüksemburg, Sibiu -Romanya
2008 Liverpool -İngiltere, Stavanger -Norveç
2009 Linz -Avusturya

2010 Essen -Almanya, Peç -Macaristan, İstanbul -Türkiye

Neden İstanbul?

İstanbul, çağlar boyunca en uzun ömürlü üç imparatorluğun başkenti olmuş, semavi üç dinin merkezi olarak hizmet vermiş bir kent...

Bir zamanlar İstanbul’u başkent olarak kabûl etmiş pek çok kent, bugün üç kıtadaki çeşitli ülkelerin başkentleri.

Bu uzun deneyim İstanbul’un kendine özgü bir “birlikte yaşama” örneği, bir kozmopolitizm geliştirmesini sağladı.

Bu “birlikte yaşama” kavramı, sadece belli yörelerde yaşayanların değil, sağa sola dağılmış ortak bir dili olmayanların kimliklerinin bile korunabilmesini sağladı.

Bugün, dünya da onu tanımlayan dinamikler de değişti. Ama İstanbul, bu önemli özelliğini korumayı başardı.

Bugün Avrupa’da yaşayanlar daha içe dönük bir hâle geliyorlar, gerilimler artıyor, etnik, dinsel topluluklar arasındaki ayrılıklar giderek artan sosyal ve ekonomik sorunlar nedeniyle büyüyor.

İstanbul bütün bu ortak sorunların nasıl birlikte hareket edilerek ve yaratıcı çözümler geliştirilerek çözülebileceği konusunda iyi bir örnek oluşturabilir.

İstanbul, Avrupa’ya böyle bir hizmet sunabilecek belki de tek şehir. Korku ve kaygıların, kültürel ve sanatsal alışverişle aşılabileceğini ortaya koymak mümkün olabilir.


"Az ve Öz"